طَفْطَفَةٌ - الجمع: طَفَاطِفُ. [ط ف ط ف]. (مص. طَفْطَفَ).
1. "رَقَّتْ طَفْطَفَتُهَا" : خَاصِرَتُهَا أَوْ مَا نَعُمَ مِنْ لَحْمِ البَطْنِ.
2. "طَفْطَفَةُ لَحْمٍ" : مَا اضْطَرَبَ مِنْهُ. 3 ."طَفْطَفَةُ الكَبِدِ" : مَا رَقَّ مِنْ طَرَفِهِ.
طَفْطَفَةٌ - الجمع: طَفَاطِفُ. [ط ف ط ف]. (مص. طَفْطَفَ).
1. "رَقَّتْ طَفْطَفَتُهَا" : خَاصِرَتُهَا أَوْ مَا نَعُمَ مِنْ لَحْمِ البَطْنِ.
2. "طَفْطَفَةُ لَحْمٍ" : مَا اضْطَرَبَ مِنْهُ. 3 ."طَفْطَفَةُ الكَبِدِ" : مَا رَقَّ مِنْ طَرَفِهِ.